محیا یعنی تمام زندگی

سلام پنج شنبه و جمعه را داران بودیم بابای محیا با دوستش میخواستند برن جلفا، کار داشتندو به ما گفتند شما هم تشریف بیارید بریم ومن هم با حجم زیاد تکالیف و دروس سنگین پیام نور ، هیچ میلی به رفتن نداشتم ولی چون محیا اسم داران رو تا میشنوه ،هوش از سرش می پره دست بردار نبود که بریم ،باید بریم وآخ جون داران و .... چهارشنبه ساعت6 عصر راه افتادیم و حدود ساعت 1 رسیدیم تبریز و شب اونجا موندیم و فرداش همراه با امین  اینا رفتیم جلفا و خونه دایی حسین و تا شب اونجا موندیم و شب همگی رفتیم داران و خونه مادرم بودیم و فرداش هم  بعد از اینکه محیا کلی تو کوچه های داران با بچه ها بازی کرد برگشتیم تهران. جای مادرم خالی خالی...

قرار بود محیا بره پیش دبستان  مدرسه عدالت مدرسه عدالت توی ولنجک و میشه گفت بهترین مدرسه توی ایران و هیات امنائیه ،ولی در حد یه مدرسه غیر انتفاعیه برای ثبت نامش هم باید هفت خان رستم رو  رد کنی با هر سختی بود ثبت نامش کرده بودیم و مدارک کامل داده بودیم دو سه بار هم با محیا رفته بودیم و محیا هم خوشش اومده بود دیگه همه چیز درست شده بود از همین شنبه قرار بود که محیا بره مدرسه حس و حال مدرسه رفتن بدجور محیا رو گرفته بود چند روز پیش که توی ماشین نشسته بود و داشتیم میرفتیم سمت خونه ، از من میپرسید سه سه تا  چند تا میشه گفتم 9 تا و بعدش پرسید 12 تا چند تا میشه و من هم گفتم  همون 12 تا میشه و یه سری دیگه...